Hij is klaar!

Toen mijn man net in het ziekenhuis lag. ben ik begonnen aan het breien van een poncho voor mijn zusje. Zij is (naast mijn kinderen natuurlijk) mijn grote steun en toeverlaat geweest toen het heel slecht met mijn maatje ging. Omdat zij bekend is met neurologische problemen, kon ik bij haar terecht als ik vragen had.
Al dank hiervoor ben ik aan deze poncho begonnen.
Toen we terugkwamen uit Rome, zagen we op het station op Schiphol een mevrouw voorbij komen met een hele mooie grijze poncho met een kabel en een col. Mijn zusje was hier meteen weg van en liet zich ontvallen dat zij dit een hele mooie poncho vond. In mijn achterhoofd wist ik meteen dat ik iets dergelijks op het forum had gezien en als ik hem een beetje zou aanpassen, leek hij wel wat op die van die mevrouw.
Ik ben samen met mijn dochter op woljacht gegaan, en allebei vonden we deze grijze wol (Royal van Zeeman) de mooiste. Ik ben er meteen mee  aan de gang gegaan, want je wilt toch bezig zijn om je gedachten af te leiden, en heet moest niet al te ingewikkeld zijn met al te veel telwerk.
Het gaat nu een stuk beter met mijn man, en volgende week mag hij naar het revalidatiecentrum.

Zo ziet de poncho eruit nu hij klaar is. Ik heb er zelf een col op verzonnen. Aan de hals heb ik steken opgenomen en ben begonnen met 10 cm. 1 recht en 1 averecht te breien. Daarna heb ik elke steek gemeerderd en nog eens 10 cm. gebreid, nu 2 recht en 2 averecht.
Dit is het resultaat. Ik ben er zelf heel tevreden over. Nu maar hopen dat mijn zusje hem ook mooi vindt.